ေတာင္းခ်င္တဲ့ဆု...

လူေတြဟာ တခ်ိဳ႕အရာေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို သူတို႔ပိုင္ဆိုင္ရရွိေနတုန္းမွာ သတိမျပဳမိၾကပဲ ဆံုးရႈံးသြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သတိျပဳမိတတ္ၾကတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္သလိုပဲေနာ္....
ဥပမာ... က်န္းမာျခင္းရဲ႕တန္ဖိုးကို မက်န္းမာတဲ့အခ်ိန္က်မွ သတိျပဳ...တန္ဖိုးထားမိလာတတ္ၾကသလိုပဲေပါ့...

ကိုယ္တို႔အိမ္မွာ ေန႔တိုင္းဆြမ္းခံၾကြတဲ့ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးရွိတယ္....
အဲဒီဘုန္းဘုန္းက သူ႔ကိုသီးသန္႔ပင့္ဖိတ္ၿပီး ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာျဖစ္ေစ...
ဆြမ္းခံၾကြရင္း ေဘာဇဥ္ခဲဖြယ္တစ္ခုခုကို အိမ္မွာတင္ ဘုန္းေပးသြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာျဖစ္ေစ...
တရားခ်ီးျမွင့္ၿပီးရင္ ဆုတစ္ခုေပးေလ့ရွိတယ္...
ပံုမွန္ေန႔စဥ္ဆြမ္းေလာင္းတာအတြက္ေတာ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ဆုမေပးပါဘူး... သာဓုေခၚရံုေလာက္ပါပဲ...
(ေန႔စဥ္ အိမ္တိုင္းသာ ဆုရွည္ရွည္ေပးေနရရင္လည္း ဘုန္းဘုန္း အေမာဆို႔ ႏိုင္တယ္... :P )
အဲဒီဆုကေတာ့ “အိပ္မက္ယာမက္ ေကာင္းစြာမက္၍ ႏွစ္သက္ႀကီးစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း...” တဲ့...
(က်န္တဲ့ဆုေတြလည္းပါတယ္...ပါဠိလိုဆိုေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး...)
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေခါင္းခ်လိုက္တာနဲ႔ အပူအပင္မရွိ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အဲဒီဆုကို သိပ္ၿပီး သေဘာမက်ဘူး...
ဘုန္းဘုန္းကလည္း ဘာလို႔မ်ားတစ္ျခားဆုေတြ မေပးပါလိမ့္ေပါ့...
ဒါေပမယ့္လည္း ဘုန္းႀကီးကို တစ္ျခားဆုေျပာင္းေပးပါလို႔လဲ ေျပာလို႔ကမျဖစ္ေတာ့ “ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစ...” ေပါ့ေလ...
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ့္ကို ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္နဲ႔ ဆုေတာင္းခ်င္ပါတယ္...
“အိပ္မက္ယာမက္ ေကာင္းစြာမက္၍ ႏွစ္သက္ႀကီးစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ပါေစ...” လို႔..
(ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခ်င္ပါဘူးေလ...)

အားလံုးပဲ အိပ္မက္ယာမက္ ေကာင္းစြာမက္၍ ႏွစ္သက္ႀကီးစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစ...လို႔...