ပညာရွိ ေမေမ...

တစ္ေန႔မွာ အခန္းေဖာ္ “စုနီတာ”ဆိုတဲ့မိန္းကေလးနဲ႔အတူတူေနတဲ့ “ကူမာ”ဆီကို သူရဲ႕ေမေမဟာ ညေနစာစားဖို႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ညေနစာစားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ “ကူမာ”ရဲ႕ေမေမဟာ သူမကူညီေပးစရာ ဘာမွမလိုတာေၾကာင့္ “စုနီတာ” လုပ္ကိုင္ေနတာေတြကို ၾကည့္ေနရင္း “ကူမာ”ရဲ႕အခန္းေဖာ္ “စုနီတာ”က ေတာ္ေတာ္လွတာပါလားလို႔ သတိထားမိလာတယ္။

အရင္ကတည္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပတ္သက္မႈကို သံသယရွိခဲ့ရာက အခုေတာ့ အဲဒါကို သိခ်င္စိတ္ပိုမိုလာခဲ့တယ္။
ညေနပိုင္းလည္းေရာက္ေရာ...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဆက္ဆံပံုကိုၾကည့္ေနရင္းက သူ႔သားနဲ႔သူ႔အခန္းေဖာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ သူမအခုျမင္ေနရတာထက္ပိုတဲ့ ပတ္သက္မႈတစ္စံုတစ္ရာ ရွိေနႏိုင္မလားလို႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။
သူ႔ေမေမရဲ႕ အေတြးေတြကိုရိပ္မိလိုက္တဲ့ “ကူမာ” က “ေမေမဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ...သားသိတယ္ေနာ္...ဒါေပမယ့္...စိတ္ခ်ပါ ေမေမ...ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔က အခန္းေဖာ္သက္သက္ပါပဲ” လုိ႔ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ...“စုနီတာ” က “ကူမာ”ကို “ရွင့္ေမေမျပန္သြားကတည္းက ေငြပန္းကန္ျပားေလးကို ရွာလို႔မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ သူယူသြားတာမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလားဟင္...”လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ကူမာက “အင္း...မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး...ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေအာင္ေတာ့ ကိုယ္ စာေရးၿပီးေမးလိုက္မယ္ေလ...” လို႔ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ သူခ်က္ခ်င္းပဲ စာထိုင္ေရးလိုက္တယ္။
ေမေမ...
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ေငြပန္းကန္ေလးကို ေမေမ ယူသြားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မေျပာပါဘူး။
မယူသြားဘူးလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္မေျပာပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေနတာက ေမေမညစာလာစားသြားၿပီးကတည္းက အဲဒီပန္းကန္ေလး ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ။
ခ်စ္တဲ့
သား
ရက္အတန္ငယ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ “ကူမာ”ဆီကို သူ႔ေမေမဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာတယ္။
သား...
မင္းကို “စုနီတာ”နဲ႔ အတူတူအိပ္တယ္လို႔လည္း ေမေမ မေျပာပါဘူး။
မအိပ္ဘူးလို႔လည္း ေမေမ မေျပာပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေနတာက တကယ္လို႔သာ သူမသာသူမရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိပ္ယာမွာ အိပ္ခဲ့ရင္ အခုေလာက္ဆို ေခါင္းအံုးေအာက္က ေငြပန္းကန္ေလးကို ေတြ႕ၿပီးေလာက္ၿပီေပါ့။
ခ်စ္တဲ့
ေမေမ